4 Kasım 2019 Pazartesi

Yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe




Beton yığınlarının arasından güneşi görmeye çalışıyoruz tabi görebilirsek. Kapitalizmden fırsat bulup kendi hayatımıza odaklanmaya çalışıyoruz. Teknolojiden kopabilirsek eğer büyüklerimizin elini öpüp, ailemizle sohbet edebileceğiz.
Eskiden bahçeli ev hayalleri kurarken şimdilerde değil bahçesi, balkonu bile olmayan evlerde yaşıyoruz.
Yukarıda komşum ölse cesedinin kokusu apartmanı sararsa eğer ancak öyle fark edebiliriz.
Asansör kapısını, apartman kapısını bile tutup arkadan gelene saygı göstermez hale gelebildik. Hayvanlara zarar verip, kadınları öldüren bir toplum haline geldik. Toplumu toplum yapan ailedir. Aileyi aile yapan da bir kadındır. Bu toplumdaki kötü insanlarda birer annenin evladıdır.
Ve bizler böyle mutsuz, doyumsuz topluma bir çocuk getirmeyi düşünebiliyoruz. 
Bu çılgınlık değil de ne?
Sevginin ve saygının iyileştireceği bir toplum, gözlerimizin önünde yok oluyor.

Yılımız yakında 2020 olacak, ağzımıza bile yakışmazken bize nasıl yakışacak?